14 اسفند ... تقریبا توی هیچ تقویمی نمی تونی برای این روز مناسبتی پیدا کنی... اوه نه چرا میشه یه مناسبت پیدا کرد، روز احسان و نیکوکاری؛ فقط همین ... چه بیرحمی میشه در حق بزرگان ما نه؟ بگذریم نمی خواهم حرفهای تکراری بزنم ...
در سحرگاه 14 اسفند سال 1345 بزرگ مرد تاریخ معاصر ما در اوج انزوا و تنهایی بدرود این خاک مقدس گفت؛ روز درگذشت دکتر محمد مصدق، بزرگ مردی که برای همیشه در قلب و جان هر ایرانی جای دارد... .
به تنها سروده استاد نیما یوشیج در سال 1332 بسنده میکنم:
همه چیز از کف من رفته به در
دل فولادم با من نیست
همه چیزم دل من بود و کنون میبینم
دل فولادم مانده در راه
دل فولادم را بی شکی انداخته است
دست آن قوم بد اندیش در آغوش بهاری که گلش گفتم از خون و ز زخم"
.
.
.
ایران سرافراز، ایرانی سربلند ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر